#Nederlands

Zondag was ik uitgenodigd voor de voorvertoning van Groeislag. Een film, gemaakt door Tommer Lahat, Martin Los en Angelo Sprock.

Zo’n zero-budget film waar meer dan 3 jaar over gedaan is is natuurlijk niet te vergelijken met een ‘gewone’ film. Maar aangezien het voor mij de eerste ‘niet-gewone’ film is die ik heb gezien was het voor mij moeilijk om te voorspellen wat ik kon verwachten. Dus eigenlijk zonder dat ik bepaalde verwachtingen vooraf had ben ik wezen kijken.

Normale families komen tijdens de eerste kerstdag bij elkaar, en hebben een kerstdiner van een paar uur. Bij familie Baakman wordt de eerste kerstdag iets anders doorgebracht:

(Ok, ter verklaring: in Tsjechie bestaat kerst voornamelijk uit kerstavond)

Normaal gesproken bieden de laatste dagen van het jaar een uitgelezen mogelijkheid om terug te blikken op het afgelopen jaar, en te mijmeren over de grootste miskopen van dat jaar. In de afgelopen jaren heb ik er al best veel gehad…. M’n DVD recorder, die ik al 3x gebruikt heb om iets op te nemen; m’n MacBook, die ik 3x per jaar aanzet; m’n dual-TV tuner kaart die ik een jaar geleden gekocht heb en nog steeds niet werkend heb gekregen onder Vista; m’n HTC Touch telefoon, die alles doet, behalve bellen; m’n Logitech Harmoney 885, 250 euro voor een afstandsbediening is eigenlijk best duur; m’n Wake-up-light wekker, die me eigenlijk niet echt wakker maakt. Maar dit jaar kan ik eigenlijk niets verzinnen.

Dit boek bestaat eigenlijk uit twee delen. Het eerste deel beschrijft in 130 pagina’s de beginjaren van Nike, en het tweede deel bestaat uit 70 pagina’s portretten van een aantal prominente personen in de Nederlandse hardloopgeschiedenis.

Ik heb een beetje een gemengd gevoel bij het boek. Aan de ene kant: het leest goed weg (in 1x uitgelezen), en bevat soms wel interessante stukken. Maar aan de andere kant: die 130 pagina’s over Nike zijn eigenlijk te kort, wanneer ik een boek koop dat Nike heet, dan verwacht ik een boek over Nike, niet over de eerste 12 jaar van Nike. Wat is er met Nike gebeurd tussen 1990 en 2008? Geen idee. Daar had een stuk meer ingezeten. En die laatste 70 pagina’s zijn eigenlijk niet aan mij besteedt. Ik als niet-professioneel hardloper ken geen van de personen, en dan zijn al die portretten eigenlijk ook niet echt heel interessant.

Note: For English-only readers: Google can translate this page into something English-like (it just doesn’t grasp my jokes, so when you don’t understand a part: that was a Dutch joke… :))

Atlassian, het bedrijf achter Jira, Confluence, Fisheye en nog veel meer software waarvan de meesten op aarde waarschijnlijk nooit van gehoord hadden, heeft een tijdje geleden een kantoor geopend in Amsterdam (ze hadden al kantoren in Sydney en San Francisco). Om dit te ‘vieren’ hebben ze vorige week een Open Dag georganiseerd.

Soms heb je van die kleine dingen in je auto die je aangenaam verassen, maar soms is het ook net andersom.

Mijn auto heeft een benzinetank van 50 liter. Nou ja, theoretisch gezien dan. In de praktijk weet ik het niet, want de benzinemeter ‘stopt’ bij 40 liter. 20 blokjes, van 2 liter, waarbij de laatste (of de laatste 2?) rood zijn. Dus wanneer je niet zo heel erg avontuurlijk aangelegd bent ga je tanken wanneer je nog 3 a 4 blokjes over hebt, en kan je met een beetje mazzel 35 liter tanken. Met andere woorden: je tank is volgens de benzinemeter bijna leeg, maar in de praktijk is hij nog voor bijna 1/3 vol.

De vraag ‘wat is het nut van mijn leven’ zal niet beantwoord worden in het boek ‘Het dertigers dilemma’, maar is wel een van de hoofdonderwerpen van het boek.

In het boek beschrijft Nienke Wijnants het zogenoemde dertigers dilemma: bij veel personen rond de dertig komen een aantal belangrijke levensvragen bij elkaar, en lijkt het erop dat er ‘opeens’ allerlei belangrijke keuzen in het leven genomen dienen te worden. En het ‘moeten’ nemen van die keuzes brengt een boel stress met zich mee.

Het is echt een plaag, de werkenbijX.nl websites. Elk zichzelf respecterend bedrijf heeft tegenwoordig naast X.nl ook werkenbijX.nl online staan lijkt het wel. Ik snap het echt niet. Hebben mensen op HR afdelingen nooit van Google Pagerank gehoord? Zo ongeveer doodzonde nummer 1 in website optimalisatie is om meerdere domeinen te gebruiken.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe deze ‘hype’ ontstaan is. Ik stel me zo voor dat 1 bedrijf ermee begonnen is, en HR medewerkers van andere bedrijven dachten: he, dat is wel cool, en toen zonder de consequenties te doorzien dit gekopieerd hebben. Waarna nog meer bedrijven voor deze aanpak kozen, etc.

Omdat ik meegedaan had aan de Dam tot Damloop krijg ik het Parool 2 of 3 weken gratis (het foldertje gaf aan 2, de website gaf aan 3… nou ja, we zien wel…). Ach ja, de bezorging stopt vanzelf na die periode. Dus waarom ook niet. Tijdens m’n middelbare-school periode las ik ‘s ochtends tijdens het ontbijt altijd de krant. Tijdens m’n studietijd hadden we met de flat af en toe eens een proefabonnement, maar las ik hem amper. Sinds ik werk heb ik misschien 5x op zaterdag een krant gekocht. En om een of andere reden heb ik niet het gevoel dat ik tegenwoordig iets mis.

Ik ben blijkbaar niet de enige die zich er aan ergert (ok, dat zou niet echt als een verassing moeten komen….). En ja, ik weet het… het is zinloos om erover te posten. Maar ja, toch doe ik het.

Ik haat het dat wanneer ik een DVD ga kijken, ik eerst een paar minuten naar een stom filmpje moet gaan lopen kijken wat bedoeld is om mij ervan te weerhouden om ‘gestolen films’ te gaan kijken. Echt, de persoon die dit bedacht heeft moet opgeknoopt worden. Het feit dat ik dat filmpje uberhaupt zie betekent juist dat ik de DVD gekocht heb. Het eerste was bij een DVD-rip gedaan wordt is om die troep eruit te slopen, dus wanneer je een film download (goedkoper, sneller, makkelijker, etc) ben je ook nog eens van die troep af. Dus wanneer je dat niet doet (laten we reeel wezen, met als enige reden: moraal) dan wordt je daarvoor gestraft… Volgens mij moeten ze bij die filmmaatschappijen een paar cursussen psychologie volgen…