David Baakman

Nou is mijn verbruik na de eerste 4 maanden eigenlijk niet veranderd. Gemiddeld zit het nog steeds rond de 1:15.

Maar wat echt funest is: kou, en m’n korte woon-werk-verkeer ritjes. De dagteller reset op een maandag. Vrijdag aan het eind van de dag was dit het resultaat:

Auw. Dat is best wel ernstig… :(

Maar ja:

– Het was net iets boven 0 (midden januari).

– Wanneer je 5 minuten kan krabben voordat je weggaat hakt dat er op een rit van 8 kilometer natuurlijk best hard in.

Vorige week kwam ik – geen idee meer hoe – bij toeval uit bij een pagina waar je video’s kan downloaden van de college’s van een compleet vak aan de MIT: http://groups.csail.mit.edu/mac/classes/6.001/abelson-sussman-lectures/ (Je kan ook alle video’s in 1x downloaden via een torrent – kijk, dat 80% van de torrents op The Piratebay legaal zijn klopt dus toch :)).

Het is toch wel een beetje een raar gevoel. MIT is toch het walhalla van elke technische student. Maar voor gewone personen ook compleet onbereikbaar. Dus wanneer je als ‘gewone’ ex-student van de UT een college-reeks van MIT kan volgen, dan is dat stiekem wel een beetje een jeugd-droom die uitkomt.

Vandaag las ik een reclame van Infinity:

Waar wilt u in rijden? Een logo? Of een auto?

Ik vind het toch wel vrij ironisch dat juist Infinity die stelling poneert. Wanneer het bij een Infinity blijkbaar niet om het logotje gaat, waarom zijn het dan niet gewoon Nissans?

Nou was m’n MacBook sowieso niet echt m’n meest geslaagde aankoop ooit (om het maar eens mild te verwoorden), maar het is er de afgelopen weken niet veel beter op geworden.

Net voor ik op vakantie ging vorig jaar merkte ik dat m’n MacBook niet meer aanging zonder dat de adapter in het stopcontact zat. Nadat ie opgestart was, maar eens gekeken, en tot m’n verbazing kon hij de complete accu niet meer terugvinden…. Na m’n vakantie maar eens gegoogled wat er aan de hand zou kunnen zijn, en tot m’n verbazing blijkt het gewoon een bekend productieprobleem te zijn.

Nou ja, het apparaat blijft, maar ik heb besloten om m’n abonnement bij Ziggo maar eens op te zeggen. Wanneer ik kijk (pun intended) naar de hoeveelheid uren dat ik TV kijk moet ik tot de conclusie komen dat dat eigenlijk best wel minimaal is. Als het – gemiddeld gezien over een jaar – 4 uur per maand is, dan is dat hoog ingeschat. Ook het feit dat na een herverdeling van de frequenties ik na anderhalf jaar nog steeds niet de moeite genomen heb om m’n zenders weer op volgorde te zetten geeft wel een beetje aan dat het hebben van een kabelabonnement een beetje overbodig is.

Vis bevat vis. Kijk maar:

Lijkt me logisch. Echter denkt de Albert Heijn daar gezien de allergie-informatie anders over:

Overigens was de Pangasius in combinatie met Fusilli, Groene Pesto-groente-mix en zoet-zure Uncle Bens best goed te eten. Een beetje vreemd, dat dan wel weer… (de in eerste instantie uitgekozen saus bleek bij aankomst thuis kaas te bevatten… waarom lees ik dat soort dingen nou nooit in de winkel?)

Zondag was ik uitgenodigd voor de voorvertoning van Groeislag. Een film, gemaakt door Tommer Lahat, Martin Los en Angelo Sprock.

Zo’n zero-budget film waar meer dan 3 jaar over gedaan is is natuurlijk niet te vergelijken met een ‘gewone’ film. Maar aangezien het voor mij de eerste ‘niet-gewone’ film is die ik heb gezien was het voor mij moeilijk om te voorspellen wat ik kon verwachten. Dus eigenlijk zonder dat ik bepaalde verwachtingen vooraf had ben ik wezen kijken.

Normale families komen tijdens de eerste kerstdag bij elkaar, en hebben een kerstdiner van een paar uur. Bij familie Baakman wordt de eerste kerstdag iets anders doorgebracht:

(Ok, ter verklaring: in Tsjechie bestaat kerst voornamelijk uit kerstavond)

Normaal gesproken bieden de laatste dagen van het jaar een uitgelezen mogelijkheid om terug te blikken op het afgelopen jaar, en te mijmeren over de grootste miskopen van dat jaar. In de afgelopen jaren heb ik er al best veel gehad…. M’n DVD recorder, die ik al 3x gebruikt heb om iets op te nemen; m’n MacBook, die ik 3x per jaar aanzet; m’n dual-TV tuner kaart die ik een jaar geleden gekocht heb en nog steeds niet werkend heb gekregen onder Vista; m’n HTC Touch telefoon, die alles doet, behalve bellen; m’n Logitech Harmoney 885, 250 euro voor een afstandsbediening is eigenlijk best duur; m’n Wake-up-light wekker, die me eigenlijk niet echt wakker maakt. Maar dit jaar kan ik eigenlijk niets verzinnen.

Dit boek bestaat eigenlijk uit twee delen. Het eerste deel beschrijft in 130 pagina’s de beginjaren van Nike, en het tweede deel bestaat uit 70 pagina’s portretten van een aantal prominente personen in de Nederlandse hardloopgeschiedenis.

Ik heb een beetje een gemengd gevoel bij het boek. Aan de ene kant: het leest goed weg (in 1x uitgelezen), en bevat soms wel interessante stukken. Maar aan de andere kant: die 130 pagina’s over Nike zijn eigenlijk te kort, wanneer ik een boek koop dat Nike heet, dan verwacht ik een boek over Nike, niet over de eerste 12 jaar van Nike. Wat is er met Nike gebeurd tussen 1990 en 2008? Geen idee. Daar had een stuk meer ingezeten. En die laatste 70 pagina’s zijn eigenlijk niet aan mij besteedt. Ik als niet-professioneel hardloper ken geen van de personen, en dan zijn al die portretten eigenlijk ook niet echt heel interessant.