David Baakman

Ik geef toe, ik heb iets met typografie. Ik vind het intrigerend dat de keuze van hoe een stuk tekst eruit ziet zo veel invloed heeft op hoe die tekst beleefd wordt. Tegelijkertijd ben ik geen typograaf, dus ik mis natuurlijk een heleboel theoretische kennis van dat vakgebied. Maar net als dat ik een soort van hobby-usability-expert (oei, contradictio in termino, maar ik kan even geen beter woord verzinnen) probeer te zijn, vind ik het ook erg interessant om zoveel mogelijk van typografie te snappen. Dus toen ik een paar maanden geleden las over de film Helvetica dacht ik: die wil ik zien.

Vorig weekend heb ik de weerleiding niet kunnen weerstaan, en een nieuwe camera gekocht. Met m’n eerste camera heb ik 5 jaar gedaan, m’n 350D is nu net over de 3 jaar heen, dus ik hoop dat ik de negatieve trend kan doorbreken en niet volgend jaar alweer een nieuwe camera koop…

Nog niet heel erg veel foto’s mee gemaakt (zondag tijdens het wandelen, en gisteren bij de IJsselsteinloop), maar zo op het eerste gezicht is het wel weer een hele verbetering (gelukkig maar, dat was toch wel een beetje het idee… :)). De AF is echt duidelijk beter. De zoeker is groter, eindelijk de ISO in beeld, en de mogelijkheid tot auto-iso en 1/3 stop aanpassingen van de ISO. En natuurlijk 2 megapixel meer! ;)

Inmiddels al weer twee weken geleden was J-Sping, en net als vorig jaar was ik weer aanwezig. Dit keer iets later vertrokken, iets meer files, maar wat minder tijd kwijt met parkeren (kuch…), dus ik kon nog mooi op tijd binnenkomen en eigenlijk direct doorlopen naar de opening (dit keer echter wel zonder kop thee…).

Atos Origin was weer de hoofdsponsor, en mocht de keynote houden. Aan het begin van de presentatie kwam de mededeling dat je je telefoon aan mocht houden. Je zag meteen allerlei mensen die dachten dat ze hint begrepen hadden hun telefoon uitdoen, maar de opmerking was geen hint, maar serieus bedoeld. Atos Origin had een applicatie gebouwd waarmee je berichten die via SMS ontvangen worden en foto’s die via Bluetooth ontvangen worden getoond werd. Zo moest het een interactieve presentatie worden. Het publiek kon dus dingen versturen, en de presentator ging daar op in. Het nut van de applicatie ontging mij eigenlijk een beetje (ze zullen bij Atos Origin op dit moment toch ook wel werk zat hebben, toch?), maar het leverde in ieder geval een aantal grappige momenten op. Uiteraard duurt het niet lang in een zaal met 1100 mensen totdat iemand de tekst ‘java.lang.NullPointerException’ via SMS opstuurt, en ook ‘System.exit(0)’ en ‘System.gc()’ moesten natuurlijk ook even voorbij komen.

Gisteren de documentaire Game Over – Kasparov and the Machine gezien. Beetje gemengde gevoelens over. Aan de ene kant wel interessant, maar aan de andere kant was de documentaire ook wel erg gekleurd (hoewel een objectieve verslaglegging natuurlijk flauwekul is – zoiets is altijd gekleurd).

Wat ik wel jammer vond is dat enige diepgang echt totaal afwezig is, het zijn voornamelijk televisiefragmenten, in combinatie met kleine fragmenten interviews. Het boek Behind Deep Blue gaat een stuk meer in op de achtergronden, dat is wel iets wat ik miste in de documentaire.

Hoewel ik me in Tsjechië meestal wel red met mijn Tsjechisch, is mijn Tsjechisch nou ook weer niet zo fantastisch (verre van dat zelfs). Zeker de eerste paar dagen is het weer erg wennen, afgezien dan van het feit dat m’n woordenschat en m’n grammatica best ondermaats zijn.

Voor dat eerste heb ik nu iets gevonden: op Learnit lists kan je een Google-app maken en die op je iGoogle pagina zetten. Elke keer wanneer je dan met Google zoekt, dan krijg je dus een lijstje te zien met 10 woorden. Wat me verbaast is dat de hoeveelheid woorden die ik ken best klein is, misschien 20-40% ofzo, en dat ik uiteindelijk met een beetje nadenken tot zo’n 50-60% kom (achteraf, wanneer ik het antwoord zie – in het ideale geval van die typische ‘oh ja’ gevallen’).

Toen ik laatst weer eens een keer TV keek zag ik tijdens de reclame twee reclames voor tandpasta’s. De een nog cooler dan de ander. Als voorbeeldige consument moet ik die dingen dan natuurlijk toch wel proberen, wie weet dat je na het poetsen van je tanden met tandpasta met cooling crystals toch denk: dat ik ooit m’n tanden heb kunnen poetsen zonder cooling crystals…

Maar goed, zaterdag bij het boodschappen doen heb ik ze dan ook uiteraard beide gekocht:

Dit boek bevat 32 interviews met oprichters van technologie-bedrijven. Het ene bedrijf is wat bekender dan het ander, en het ene bedrijf is inmiddels al wat ouder dan het ander (of bestaat inmiddels niet meer). Dus het is een interessante verzameling van allerlei verschillende interviews.

Het boek leest erg lekker weg. De 400 pagina’s (met een marge van 1 cm aan alle kanten – de opmaak is niet het sterkste punt van het boek) zijn eigenlijk zo voorbij.

Eigenlijk een heel raar boek voor mij om te kopen (laat staan te lezen :)), ik ben eigenlijk helemaal niet zo’n muziekliefhebber. Volgens last.fm heb ik in de afgelopen 3.5 jaar ongeveer 4300 tracks beluisterd. Nou klopt dat niet helemaal: in de auto heb ik de radio altijd aan staan, en op de zaak draaien collega’s ook af en toe muziek. Maar goed, zeg maar 1200 nummers per jaar. Dat zijn er 3 per dag, oftewel: ik heb gemiddeld 10 minuten per dag muziek aanstaan. Om een of andere reden vind ik het aanzetten van de receiver toch net iets te veel werk.

Vorige week heeft het boek Continuous Integration een Jolt Award (nee, ik had er nog nooit van gehoord…) gewonnen. En gisteren heb ik het boek uitgelezen. Om maar meteen met de conclusie te komen: nee, ik vind het boek zeker niet ‘het beste boek van 2007’. Maar goed, de winnaar in de categorie ‘General Books’, Beautiful Code, heb ik in de boekwinkel ingekeken, en besloten om hem niet eens te kopen.

Maar goed, terug naar Continuous Integration. Het boek dan welteverstaan. Het boek beschrijft op een vrij hoog (abstractie) niveau waarom je Continuous Integration wilt hebben, wat de requirements zijn, en per requirement (bijv. Continuous Inspection) geven ze 1 of 2 voorbeelden hoe je dat kan bewerkstelligen (‘gebruik de Ant task van PDM’).

Sinds kort staat het Empire State Building samen met de Life Tower op m’n vensterbank.

Het in elkaar zetten was wel even een gedoe. In het begin heb je geen idee hoe je zo’n 3D puzzel (nou ja, ‘t is nog erger: gewoon 2 door elkaar) op moet bouwen, maar eigenlijk is het best simpel: doe eerst net alsof het een 2D puzzel is, en zodra je alle vlakken klaar hebt kan je de de vlakken omtoveren tot een 3D bouwwerk.