Gisteren de documentaire Game Over – Kasparov and the Machine gezien. Beetje gemengde gevoelens over. Aan de ene kant wel interessant, maar aan de andere kant was de documentaire ook wel erg gekleurd (hoewel een objectieve verslaglegging natuurlijk flauwekul is – zoiets is altijd gekleurd).
Wat ik wel jammer vond is dat enige diepgang echt totaal afwezig is, het zijn voornamelijk televisiefragmenten, in combinatie met kleine fragmenten interviews. Het boek Behind Deep Blue gaat een stuk meer in op de achtergronden, dat is wel iets wat ik miste in de documentaire.
Op een gegeven moment begint de vergelijking tussen The Turk en Deep Blue best vervelend te worden; ik vond de fadeout op het moment dat de IBM medewerker de achterkant van de RS/6000 niet open kreeg zelfs op het schofterige af. Wanneer je insinueert dat Deep Blue met behulp van menselijke interventie heeft gewonnen presenteer dan gewoon bewijs. Dat Kasparov zelf tijdens de match daaraan dacht is tot daar aan toe (dat Deep Blue toch net even iets anders is dan Fritz 3 op een laptop, en vooral een anti-Kasparov machine is, die tussen de matches gefinetuned werd is achteraf wel duidelijk, en dat je er tijdens de match verbaasd door bent, en dus een verklaring moet vinden is ook wel logisch), dat is iets waar het Deep Blue team dankbaar gebruik van heeft gemaakt: tsja, schaken is nou eenmaal een sport met veel psychologische oorlogsvoering – dat is nou net het leuke eraan.
Al met al wel een tegenvaller dus. Maar toch ook wel blij dat ik hem gezien heb.