Ik geef toe, ik heb iets met typografie. Ik vind het intrigerend dat de keuze van hoe een stuk tekst eruit ziet zo veel invloed heeft op hoe die tekst beleefd wordt. Tegelijkertijd ben ik geen typograaf, dus ik mis natuurlijk een heleboel theoretische kennis van dat vakgebied. Maar net als dat ik een soort van hobby-usability-expert (oei, contradictio in termino, maar ik kan even geen beter woord verzinnen) probeer te zijn, vind ik het ook erg interessant om zoveel mogelijk van typografie te snappen. Dus toen ik een paar maanden geleden las over de film Helvetica dacht ik: die wil ik zien.

Om een of andere reden is het bij die gedachte gebleven, en heb ik er eigenlijk niet verder aan gedacht. Tot ik in m’n ‘Temp’-mapje met bookmarks een bookmark over Programming Fonts (ik ben inmiddels over op Consolas!) tegenkwam. Om een of andere reden moest ik aan Helvetica denken, en meteen even naar play.com gegaan om de DVD te bestellen. Toen ik zag dat de Blu-Ray versie niet veel duurder was heb ik die maar besteld. Wel weer een beetje typische actie natuurlijk, een Blue-Ray disc bestellen zonder dat je een Blu-Ray speler hebt, maar ja, ik had ook al 5 DVD’s toen ik in 2005 m’n eerste DVD speler kocht (waarschijnlijk als een-na-laatste persoon van Nederland, alleen m’n ouders hebben het tot 2007 uitgehouden zonder DVD speler….). Nou is de kans groot dat ik met Blu-Ray niet een laggard ben, en bovendien: de strijd tussen Blu-Ray en HD-DVD is gestreden, dus de keuze voor Blu-Ray is veilig, maar ja… ik zou natuurlijk ook gewoon kunnen wachten met het kopen van discs totdat ik ze ook echt kan gebruiken.