#Nederlands

Toen Hanny en ik zaterdag boodschappen deden, stond op ons lijstje muisjes. Het pakje thuis was bijna op, dus tsja, dan wordt het tijd voor een nieuw doosje, nietwaar? Niet zo’n moeilijke opgave zou je zeggen, maar al snel bleek dat het allemaal toch wat ingewikkelder lag.

Bij de muisjes aangekomen (zelfs zonder gebruik te maken van de Appie-app…) werden we voor een groot raadsel gesteld:

Waarom zijn blauwe muisjes goedkoper dan roze muisjes?

Na iets meer dan 4 jaar in m’n Honda Civic Hybrid gereden te hebben heb ik sinds kort een BMW 1-serie als voorloopauto.

Na zo’n tijd met een auto gereden te hebben ga je bepaalde dingen als normaal beschouwen, en met het oog op het bestellen van een nieuwe auto (daarover binnenkort meer…) is het eigenlijk wel interessant om de auto’s eens met elkaar te vergelijken. Ik had eigenlijk niet verwacht dat de verschillen zo duidelijk zouden zijn, en het helpt me (ook op onverwachte manieren) om te bepalen wat ik nou handig / belangrijk vind. Het is natuurlijk geen eerlijke vergelijking, de Honda heb ik ruim vier jaar gereden, en ken ik door-en-door. De BMW (die eigenlijk van van een collega is die een epileptische aanval heeft gehad, en de komende tijd dus niet mag rijden) heb ik een paar weken, en is dus nog heel erg wennen.

Het kan nog sneller dan op de tweede dag: namelijk de dag voordat je begint!

David en Hanny in Parijs – Donderdag 30 december

We verheugden ons al op een heerlijk ontbijtje bij la Brioche Dorée, maar we waren wat later vanwege het inpakken van onze spullen voor de thuisreis. We liepen daarom net na 11 uur de zaak binnen het viel ons gelijk op dat het er anders uitzag; de zoete broodjes in de toonbank waren vervangen waren door hartige broodjes en als je naar boven keek dan zag je dat er menu’s voor de lunch aangeprezen werden. Enigszins teleurgesteld liepen we terug richting Pomme de Pain, maar daar was hetzelfde aan de hand. Ineens viel bij ons het kwartje; we waren te laat voor het ontbijt! De broodjes in deze gelegenheid zagen er minder lekker uit dan die van la Brioche Dorée, dus gingen we weer terug. Daar waren inmiddels aan het uitzoeken welk hartig broodje we zouden nemen toen de mensen voor ons gewoon nog een ontbijt bestelden en de zoete broodjes als in een louche zaak van onder de toonbank gehaald werden. Hanny deerde dat niet en was dolblij met haar pain aux raisins en David had zich al verheugd op een sandwich met ham, tomaat, augurk en ei (en misschien nog wel meer, maar dat weten we niet meer). Nadat we ons ontbijt verorberd hadden, realiseerden we ons dat het lange tijd zou duren voordat we weer in de gelegenheid zouden zijn om zo’n ontbijt te krijgen, en dat we maar beter van de gelegenheid gebruik konden maken. David werd er dus maar op uitgestuurd (Hanny: door zichzelf!) om een extra croissant, en een pain au chocolat te bestellen. In zijn beste Frans bestelde David de broodjes. Zijn Frans was blijkbaar zo fantastisch, de vrouw achter de balie begon een compleet verhaal in het Frans terug te praten. Gelukkig was Hanny dichtbij, zodat de vrouw het verhaal het hele verhaal nog een keer kon vertellen (maar dan aan iemand die het wel begreep). Vanwege het tijdstip waren er alleen nog maar mega-pains au chocolat te krijgen. Er was echter nog wel een alternatief: een feuilleté au chocolat. Achteraf bleek dat nog zwaarder te vallen, maar hij was wel overheerlijk.

David en Hanny in Parijs – Woensdag 29 december

Het ontbijten buiten de deur beviel ons goed en we waren nieuwsgierig naar de andere tentjes in de omgeving, dus besloten we om bij de concurrent van la Brioche Dorée, Pomme de Pain, te gaan ontbijten. David vond de inrichting van deze zaak wat meer opbeurend dan die van la Brioche Dorée, maar hij werd niet vrolijk van de hoeveel ‘beurre’ op zijn stokbroodje. Na deze laag boter verwijderd te hebben, kon het smullen toch beginnen. De kwaliteit van de sinaasappelsap was een stuk minder, dus de eindconclusie was dat Pomme de Pain niet voor herhaling vatbaar was.

David en Hanny in Parijs – Dinsdag 28 december

Vanwege het feit dat het ontbijt in het hotel 14 euro kost, en het eigenlijk veel leuker is om ergens anders te ontbijten, hebben we in een Brioche Dorée ontbeten. Bij dit soort tentjes ontbijten best veel Fransen, dus het was gezellig druk. Je kunt hier kiezen voor een menu, waarbij je een warme drank en een broodje (en evt. jus d’orange en yoghurt wanneer je een mega-menu kiest) voor een vaste prijs kan bestellen. Nadat we beiden een pain aux raisins hadden verorberd kwamen we beiden tot de conclusie dat dit een wel erg lekker ontbijt was en bestelden we gezamenlijk nog een keer de hoeveelheid van een menu. Twee stokbroden (ok, stokbroodjes) later verlieten we tevreden het restaurant.

David en Hanny in Parijs – Maandag 27 december

‘s Ochtends veel te vroeg opgestaan, omdat we zeker op tijd wilden zijn voor de Thalys die om 08:31 zou vertrekken vanaf Schiphol. Om 06:15 stonden we al naast ons bed – voor Hanny niet zo’n groot probleem, want dat doet ze doordeweeks ook elke dag (behalve maandag), maar voor David was dat toch even moeizaam – en we gingen om 06:55 de deur uit om de bus naar het station te halen. Dit werd nog een beetje spannend, omdat het zo glad was dat we met koffer en al over de weg glibberden. Ruim 50 minuten voordat de trein zou vertrekken, stonden we al op Schiphol, nog voor de opening van de NS HiSpeed Lounge (niet dat we daar om 8 uur alsnog zijn gaan zitten, de winkels waren voor David veel interessanter).

Soms kom je op het Internet interessante dingen tegen… Zoals laatst, toen ik op zoek was naar informatie over DHCPv6-PD (info daarover is welkom!). Ik kwam toen via–via uit op een pagina over veters.

En wat blijkt? Ondanks m’n veterstrik-diploma, strik ik blijkbaar al bijna 30 jaar lang mijn veters verkeerd!

Geniale site trouwens, die site over veters. Nooit geweten dat je op zo veel manieren je veters in je schoenen kan doen, of zoveel verschillende knopen hebt. Zonet de ‘Ian Knot’ geprobeerd, maar ik vrees dat tegen de tijd dat ik die goed doorheb, ik zoveel tijd gebruikt heb om hem te leren, dat ik die tijd in de rest van m’n leven niet meer ga terugverdienen doordat het veters strikken sneller gaat :)

Vrijdag in een technisch ontwerp gelezen:

Argumentatie

De redenen hiervoor zijn:

• Eenvoud: Er zijn manieren denkbaar die eleganter lijken, maar dat eigenlijk niet zijn.

Toen moest ik toch wel even glimlachen…

(even voor de duidelijkheid: in een paragraaf daarna werd dit verder uitgewerkt)

Het heeft even geduurd, maar m’n tweede “L” is binnen.

Toen ik in 2006 m’n telezoom objectief kocht, koos ik voor de 70-300 f/4-5.6 IS boven de 70-200 f/4 L. Het bleef altijd een keuze waarvan ik niet echt zeker wist of ik de goede had gemaakt. De IS is handig op het moment dat er niet veel licht is, en de beeldkwaliteit is absoluut meer dan in orde. Maar aan de andere kant: het verschil tussen 200mm en 300mm is zo klein, dat dat voor mij geen verschil maakt. De bouwkwaliteit is een stuk minder (jaja, ik weet het: dat is voornamelijk psychisch, in 4 jaar heeft de 70-300 nog geen krasje opgelopen, en werkt alles nog steeds perfect (ironisch gezien: in tegenstelling tot m’n 17-40 f/4 L waarbij het AF/MF knopje niet meer werkt, en de lens altijd in AF staat)), en de AF is ‘vrij’ langzaam.