David en Hanny in Parijs – Dinsdag 28 december
Vanwege het feit dat het ontbijt in het hotel 14 euro kost, en het eigenlijk veel leuker is om ergens anders te ontbijten, hebben we in een Brioche Dorée ontbeten. Bij dit soort tentjes ontbijten best veel Fransen, dus het was gezellig druk. Je kunt hier kiezen voor een menu, waarbij je een warme drank en een broodje (en evt. jus d’orange en yoghurt wanneer je een mega-menu kiest) voor een vaste prijs kan bestellen. Nadat we beiden een pain aux raisins hadden verorberd kwamen we beiden tot de conclusie dat dit een wel erg lekker ontbijt was en bestelden we gezamenlijk nog een keer de hoeveelheid van een menu. Twee stokbroden (ok, stokbroodjes) later verlieten we tevreden het restaurant.
Na het ontbijt zijn we in de kou als eerste naar het Quartier Latin gegaan (waar we de dag ervoor ‘s avonds hadden gegeten). Daar hebben we een Romeins amfitheater bezocht. Wat wel opvallend hieraan was, was dat het volledig in de stad verscholen was; de huizen stonden er pal naast. Het was als een soort binnenplaats van een aantal woningen. Dit was ook de eerste plek waar we een inzamelplaats voor kerstbomen zagen. Later deze week kwamen we ze op de meest onverwachte plekken tegen. De inzamelplaats had een zwaar uitgebreide (maar vooral voor de hand liggende) instructie, om ervoor te zorgen dat de bomen goed verwerkt kunnen worden. Helaas hield niet iedereen zich hieraan; we zagen de kerstballen nog hangen.
Vervolgens gingen we naar la Rue Mouffetard omdat Hanny een boekje gelezen had dat zich in deze straat afspeelt. De sfeer in deze buurt met allerlei winkels beviel David goed. Dit was weer eens wat anders dan Kanaleneiland.
Onderweg naar l’Institut du Monde Arabe, kwamen we langs het Pantheon. Dit gebouw en de omliggende gebouwen hebben veel indruk op ons gemaakt. We weten echter nog steeds niet waarom er een lange rij studenten voor de Sorbonne stond. We hadden het inmiddels erg koud gekregen en we waren bovendien benieuwd naar het interieur van het Pantheon. Daarom besloten we om ons op te warmen in het Pantheon. We kwamen echter van een koude kermis thuis, want het was binnen nog kouder dan buiten! Dit terwijl het buiten rond de 4 graden Celsius was. We hebben in het Pantheon eerst even rondgekeken en we hebben daarna de moed verzameld om naar de graftomben te gaan (waar het natuurlijk nog kouder zou zijn). Hanny ging voor de graven van Franse auteurs en David wilde graag het graf van Marie Curie bekijken. Eenmaal boven kwamen we langs een interessante maquette. Aan de achterkant zag je een dwarsdoorsnede van het gebouw waardoor je goed de driedelige koepel kon bekijken. Buiten ervoeren we 4 graden Celsius voor het eerst van ons leven als een warm bad. Dit was helaas na 5 minuten weer over en keken we erg uit naar een kop thee.
Dit kopje thee hebben we uiteindelijk gedronken in l’Institut du Monde Arabe. Dit was het enige gebouw dat wij bezocht hebben waarbij je bij de ingang door de metaaldetector moet en je spullen ook doorstraald met röntgenstraling worden. Ook hier was de thee weer 4,5 euro, maar hier krijg je wel wat speciaals; er was keuze uit citroen- of muntthee die geserveerd werd in Oosterse theeglazen. Wanneer je koos voor citroenthee kreeg je thee met bijna een complete citroen en de muntthee bevatte een halve weide muntbladeren. Hanny was uiteindelijk wel een beetje misselijk door alle suiker die ze bij de thee gegooid had. Opgewarmd door de thee namen we de toffe glazen liften om het gebouw te bestuderen. Het meest interessante aan dit gebouw is de originele manier waarop ze de lichtintensiteit reguleren. Door middel van 240 diafragma’s die elk uur automatisch opnieuw afgesteld worden, blijft de hoeveelheid invallend licht enigszins constant. Daarnaast schijnt dit volgens Wikipedia ook te herinneren aan arabesken en geometrische vlakverdelingen uit de Islamitische kunst (maar dit haalden we er ter plekke beiden niet uit).
Nu gingen we weer op de echte toeristische toer; we namen de metro om pal naast de Arc de Triomphe uit te stappen. Na eventjes het verkeer te hebben bestudeerd (de Berenkuil is er niets bij..) liepen we over de Champs-Elysées. Helaas was de kleine hoeveelheid regen van die ochtend veranderd in een flinke bui. We probeerden nog te schuilen in een winkel, maar de uitgekozen straat leende zich daar niet echt voor. Voor de Louis Vuitton stond een hele wachtrij om überhaupt binnen te komen. Met regen, vermoeidheid en mist was de Champs-Elysées niet op z’n mooist. We besloten daarom ook maar om weg te vluchten naar een overdekt winkelcentrum. Onze metrodagkaart bood hierbij gelukkig hulp. Het overdekte winkelcentrum – Les Halles – waar we naar toe wilden hebben we nooit bereikt, de ondergrondse metrogangen waren simpelweg te uitgebreid. We zijn uiteindelijk terecht gekomen in een zaakje waar we een crêpe Nutella hebben gegeten. Na dit afgestreept te kunnen hebben van ons lijstje zijn we weer teruggegaan naar ons hotel om energie te tanken voor de avond.
Deze avond hebben we gegeten in de buurt van het hotel. In Montparnasse zijn voldoende straatjes met vele restaurants om een keuze te kunnen maken. Uiteindelijk zijn we – zoals een goede Franse vakantie betaamd – in een Italiaans restaurant terecht gekomen. Het eten was goed, en Hanny heeft zich prima vermaakt met een door Oasis (Frans frisdrankmerk) gesponsord boekje met kinderpuzzels.
Een romantisch uitstapje naar de Eiffeltoren bij nacht kon natuurlijk niet ontbreken. Om de Eiffeltoren goed te kunnen zien, zijn we eerst naar Place Trocadero gegaan. We waren precies op tijd om de kitscherige lichtshow te aanschouwen. Hoe hard de verkopers het ook probeerden we wilden maar niets kopen. Op een gegeven moment hadden we een goede tactiek bedacht om van ze af te zijn en met rust gelaten te worden. Bij de Eiffeltoren zelf was weinig te beleven. Hanny was wel onder de indruk van de steunberen die onder iedere poot van de toren stonden en ze vroeg zich af hoe zwaar de Eiffeltoren zou zijn. Tegelijkertijd realiseerde ze zich dat ze met dit getal niet uit de voeten zou kunnen. Daarom stelde David voor om het gewicht uit te drukken in olifanten. Toch handig dat draadloos internet op je hotelkamer, want nog geen twee uur later hadden we door middel van Wikipedia het antwoord gevonden. Hierna konden we rustig gaan slapen.