Vandaag na het ontbijt naar Howth gegaan met de DART (Dublin Area Rapid Transit), iets wat we in Utrecht een Tram noemen, en in Amsterdam ze de metro noemen). Bij Connolly Station opgestapt, alles was goed duidelijk aangegeven (behalve de prijs dan – viel behoorlijk mee: 3.50 voor een retourtje). Ik had net de trein gemist, dus ik moest een kwartiertje wachten tot de volgende naar Howth, dat kwam eigenlijk wel goed uit, kon ik een beetje het station bekijken.

De trein zelf was echt een voorbeeld van hoe het zou moeten. Op de minuut nauwkeurig op tijd. Op het spoor de komende drie vertrekkende treinen, met live-tijden. Stopcontacten in de wagons, schoon, ruim. Duidelijke informatie boven alle deuren (alle stations, met leds de route aangegeven, met groen de nog te volgen route, met geel de al gereden route, met rood stations waarop gestopt wordt, en knipperend rood het volgende station). Daarnaast werd alle belangrijke informatie ook nog eens omgeroepen.

In 20 minuten was ik in Howth aangekomen, een klein vissersdorpje, aan de Ierse zee. Daar een beetje rondgelopen, en foto’s gemaakt. Maar om eerlijk te zijn, erg imposant was het allemaal niet. Wel leuk om even te zijn geweest, dat dan wel weer. Na een uurtje ofzo had ik het eigenlijk weer gezien, en terug gegaan.

Ik had dus nog tijd om naar Phoenix Park te gaan. Na een korte tussenstop in het hotel heb ik dat dan ook maar gedaan. Ik had besloten om te gaan lopen, op zich zou dat wel te doen moeten zijn. Nou, ja, dat klopte ook wel een beetje, achteraf had ik echter beter met de tram kunnen gaan.

Phoenix Park was een behoorlijke teleurstelling. Op papier zag het er allemaal erg mooi uit: het grootste stadspark van Europa, 2.5x zo groot als Central Park in New York. Maar de realiteit is anders. Laat ik het zo zeggen: het schiet niet zo op dat wanneer je een Park aanlegt, je het compleet om-muurt, en dan rondom, en dwars doorheen 4-baans wegen gaat lopen aanleggen… (ok, het merendeel was 2-baans, maar wel 80km/h). Tel daarbij op dat je een enorm grasveld en niets meer inderdaad een park kan noemen, en tada, zo kom je wel in het Guiness Book of Records (in zo’n tentoonstelling in de Guiness Storehouse pas gerealiseerd dat dat Boek iets met het merk te maken heeft – het is ontstaan doordat zo’n Guiness-persoon zich afvroeg wat de snelste vogel is (nee, dat staat niet in de eerste editie van het boek..), en daarna dacht dat de gemiddelde kroeg-ganger ook dit soort vragen had; daar moest een boek voor komen – vol met ‘belangrijke’ weetjes voor in de kroeg), maar erg veel nut heeft het allemaal niet. Nou ja, er waren ook nog nuttige dingen in het park. Bijvoorbeeld het huis van de president van Ierland, als ‘n zus d’r mee dan praten, trommelen en dansen, dan heb ik in ieder geval het huis gezien. Buzzz.. Wrong.. Dat viel even tegen, na 3 km (ik heb het even nagemeten) na het begin van het park kom ik erachter dat de weg naar Aras An Uachtarain door een hek met een mannetje ervoor afgesloten is :( Aangezien de volgende mogelijke afslag naar rechts 2+ km besluit ik het maar op te gebven, en door de Cabra Gate het park te verlaten. Helaas het Wellington Monument dus niet aanschouwd, wel redelijk dichtbij langs gekomen, maar ik had het plan om op de terugweg daar even langs te gaan, daar is het dus niet van gekomen.

Het hele stuk maar weer teruggelopen (kilometer of 6 denk ik), helaas reed de enige bus 1x per dag ofzo, en stopte die verder van het centrum dan waar ik me al bevond, dus dat was niet echt een mogelijkheid. Onderweg nog een hulpvaardige Ier tegengekomen (‘Ar’ ya last?’ – nee, ik wist helaas precies waar ik me bevond), en daarna ook nog wat andere touristen. Blijkbaar was ik niet de enige die deze fout maakte; doet me goed :).

Nou ja, daarmee is m’n laatste dag in Dublin

ten einde gekomen. Morgen vlieg ik om half 3 ofzo pas terug, om precies midden tijdens de wedstrijd van het Nederlands elftal thuis te komen; beetje slecht gepland…

Oh jam, ik ben er vandaag ook achtergekomen dat Eolas in het Gaelic informatie betekent.

Helaas heb ik ook geen foto kunnen nemen van een vuilniszak hier. Blijkbaar moet je op de zak een bepaalde sticker plakken om aan te tonen dat je de vuilnisnis inderdaad buiten mag zetten.