Vandaag was de Guinness-dag. Rustig aan gedaan bij het lopen naar de Guinness Storehouse. In het hotel op de kaart gekeken, en daarna de plek gewoon zonder te kijken kunnen vinden.. Ik ga de weg in Dublin nog eens vinden ook :).

Ik wist niet erg goed wat ik moest verwachten. Tijdens het Quinity uitje heb ik van verscheidene collega’s onafhankelijk van elkaar gehoord dat ik daar naar toe moest gaan. Maar uit andere hoeken heb ik vernomen dat het behoorlijk overrated is. Ok, 14.5 euro is duur (voor de verandering m’n UT-pas maar eens niet laten zien :)), maar daarvoor krijg je naast een Guinness ook nog een tour die als je het een beetje rustig aan doet een uurtje of twee duurt.

Wat wel grappig was is dat ik bij binnenkomst m’n camera opborg, omdat ik in de veronderstelling was dat je geen foto’s mocht maken. Maar blijkbaar was dat geen probleem, de rest klikte er stevig op los. Nou ja, toen heb ik mijn toestel ook maar weer tevoorschijn gehaald. Helaas had ik m’n externe flitser niet bij me; om gewicht te besparen had ik naast de camera met daarop de 17-40, alleen de 50 f/1.8 bij me. Dus ik moest me behelpen met ISO1600 of een interne flitser.

Nou ja, na een behoorlijke tijd uiteindelijk om de zevende verdieping uitgekomen om m’n eerste Guinness te drinken. Wat is dat smerig spul zeg! Maar goed, hij was ‘gratis’, dus ik moet niet zeuren. Het uitzicht vanuit de Gravity bar is trouwens wel erg mooi. De terugweg naar het hotel was een behoorlijke uitdaging, zo’n pint Guinness komt op een bijna lege maag behoorlijk hard aan. Ben je net een beetje gewend aan al dat verkeer dat links rijdt, krijg je dat weer… :)

In het hotel maar even een uurtje bijgekomen voordat ik ging eten. Vandaag Thais gegeten, dat was erg goed te doen. ‘t restaurant staat volgens mij niet in de gidsen die ik heb, maar ‘t was erg lekker, redelijk betaalbaar en met vriendelijk personeel (en aangezien het aziaten waren waren ze voor de verandering ook nog eens verstaanbaar :)). Eigenlijk is iedereen hier echt super-aardig, bij elke aankoop wordt je vriendelijk bedankt (soms wel 3x). Wanneer ze voordringen bij de PIN-automaat (ik stond ook niet echt duidelijk te wachten, andersom was ik misschien ook wel voorgegaan) kreeg ik meteen excuses (in Nederland krijg je – als je geluk hebt – maximaal een gezicht van ‘had je maar duidelijker in de rij moeten staan, eikel’).

Voor de rest heb ik vandaag alleen een beetje doelloos rondgelopen. Ik heb het idee dat ik het merendeel inmiddels wel gezien heb. De stoplicht-SFX heb ik zo subtiel mogelijk opgenomen, dus wanneer ik weer in Nederland ben zal ik die even uploaden.

Vanavond stonden een zooitje Duitsers zingend en hossend te vieren dat ze lafjes in de 91ste minuut alsnog hebben gewonnen, gelukkig zijn ze inmiddels opgehouden.

Morgen ga ik of naar Phoenix Park, of met de DART naar Howth. Adviezen kunnen gegeven worden tot na het ontbijt…