Vandaag de restjes op m’n todo-lijstje afgewerkt. Dat waren er niet zo veel. Eigenlijk alleen Parc de Espanya Industrial. Omdat ik er al wel vanuit ging dat ik nog wel wat tijd over zou houden, had ik ook maar een bezoek aan het maritiem muzeum ingepland.

Vanochtend eerst richting het noorden gelopen. Naar Universitat, een groot gebouw met een plein ervoor. Ik denk aan de naam van het gebouw te zien dat het een universiteits gebouw is, maar dat heb verder nergens aan kunnen zien. Daarna links afgeslagen en naar Place d’Espanya gegaan. Daarna naar het treinstation in het noorden gegaan. In vergelijking met het station in het centrum een stuk groter, hoewel het aantal sporen an sich toch nog wel vrij droevig blijft (stuk of 4 maar). Blijkbaar zijn Spanjaarden niet zulke trein-reizigers. Ook wel grappig: in de stationshal probeerde zo’n verkooptype me in het Spaans een creditcard aan te smeren. Toen ik hem duidelijk had gemaakt dat ik geen Spaans sprak ging ie rustig in het Engels verder… Nee, ik wil helemaal geen Spaanse creditcard, en al zou ik hem wel willen, ik denk niet dat een Spaanse bank oid zo’n ding aan mij wil geven.

Daarna naar Parc de Espanya Industrial gegaan. Dat was een behoorlijke teleurstelling. Niets geen hyper-moderne bouwkunst. Gewoon een door vogels volgescheten lelijk parkje vol met dak- en thuislozen.

Na het bezoek aan het park weer langzaamaan teruggewandeld naar het hotel. Wel via een ruime omweg uiteraard. Op mijn kaartje waren alle ‘aparte’ gebouwen donkerder gekleurd. In de buurt van het station was nog een raar gevorm donker gebouw, maar verder kon ik er niets over vinden. Daar maar naar toe gelopen, misschien was het wel wat. Maar daar aangekomen zag ik alleen maar een hoge muur, verder niets eigenlijk. Pas helemaal aan het einde van het gebouw (een meter of 200 lang) zag ik opeens een bewaaktoren met een paar mensen erin. Toen viel opeens ook al dat prikkeldraad op :). Bleek dat ik bij de Bijlmerbajes van Barcelona aangekomen was. Daar verder gelopen, voorbij een of ander groot ziekenhuis. Toen kwam ik een bordje ‘zone sensible’ tegen: je mocht er niet toeteren. Welke uitleg van sensible bedoelen ze nou? Persoonlijk vond ik de laatste wel het meest grappig :). Uiteindelijk via wat avenues, Place de Catalunya en La Rambla weer naar het hotel gegaan.

Daar een klein uurtje uitgerust, m’n voeten deden behoorlijk zeer. Maar toch maar weer gaan lopen: nu naar het maritiem muzeum. Dat muzeum is gevestigd in de oude dokken waar ze een paar eeuwen geleden allemaal van die bootjes zaten te fabriceren. D’r pasten wel 30 galjoenen in, maar nu was er daar maar 1 van. De rest stond helemaal vol met kleine vissersbootjes en vooral met maquettes van boten. Eigenlijk kwamen alle soorten boten van na de middeleeuwen wel aan bod. Het begon bij vissersbootjes, ging al snel verder met galjoenen en ander Spaans oorlogstuig. Daarna kwamen de stoomboten aan bod, en tenslotte nog enkele moderne boten. Wat wel een beetje irritant was was dat de meeste teksten alleen in het Spaans waren en dat er verder meertalige spraakuitleg was. Daar hadden ze een device voor met een stuk of 30 knoppen erop en al naar gelang je stond moest je op zo’n know duwen (en dan kreeg je uiteraard uitleg over het voorwerp waarbij je stond). ‘Helaas is die er alleen in het Spaans, Engels, Duits, Frans en Italiaans en niet in het Nederlands; daar is de ingang; doei’, zei de kaartjesverkoopster. Voor ik het wist stond ik bij het eerste bootje. Zonder uitleg-device uiteraard. Maar blijkbaar was dat hun standaard manier voor mensen die niet native speaker zijn in een van de talen waarin het uitleg-device beschikbaar was, want ik ben 3 groepen Nederlanders tegengekomen, alle drie zonder uitleg-device (en de rest van de bezoekers had allemaal zo’n grote koptelefoon op). Maar ook zonder verdere uitleg was het allemaal erg interessant.

Na m’n muzeum-bezoek had ik nog een uur of 3 voordat ik kon gaan eten. En m’n voeten deden zo’n pijn :). Toen nog maar wat door het centrum heengewandeld. Zo midden op de dag met de zon vrij hoog in de hemel was er wat meer licht in die smalle steegjes en was het centrum iets aangenamer. Maar nog steeds een beetje smal naar mijn smaak. Verder nog wat eendjes gekeken (= voeten uit laten rusten :)) in Parc de la Ciotadella. Daarna nog maar eens de haven een keer doorgelopen, die rare wiebelende brug overgestoken en eindelijk gaan eten. Weer bij dezelfde tent als gisteren.