Vandaag dus de eerste dag Dublin. De dag startte vrij slecht: dankzij het openbaar vervoer was ik na ruim 35 minuten al ongeveer 200m van m’n woning verwijderd. Dat is wel eens beter gegaan… Daardoor ook de trein gemist die ik wou hebben. En de trein zelf had ook nog eens 20 minuten vertraging. Dus 50 minuten later dan gepland kom ik op Schiphol aan. ‘Gelukkig’ had het vliegtuig ook vertraging en was ik dus nog op tijd. Wanneer het vliegtuig geen vertraging zou hebben gehad denk ik dat ik m’n vliegtuig gemist zou hebben.

De vlucht zelf ging gewoon voorspoedig. De eerste keer dat ik in een A320 heb gezeten, m’n andere vluchten waren allemaal in een 737. Het grappige is dat ik zo op het eerste gezicht eigenlijk maar weinig verschillen kan ontdekken. De vleugels van een A320 zijn volgens mij iets kleiner, maar voor de rest lijken ze erg op elkaar. Wat me tijdens de vucht al meteen opviel is dat het Engles van de Ieren heel anders is dan het Engels dat ik gewend ben.

Daarna met de bus naar het centrum. Blijkbaar zijn er in Ierland verschillende busmaatschappijen die dezelfde route hebben, dus ik moest nog kiezen ook welk ‘merk’ bus ik nam. Uiteraard zo maar een willekeurige bus gepakt, want ik weet de verschillen toch niet (lijn 747 rijt naar het cetrum).

De bussen hier zijn trouwens allemaal dubbeldekkers, dat is wel een grappig gezicht. Al in de bus voelt het links rijden echt heel raar: d’r klopt gewoon iets niet. Blijkbaar worden je hersend in 25 jaar zo geconditioneerd dat rechts rijden gewoon de logische manier is. Ook wel ‘handig’: de busbaan was gecombineerd met het fietspad. Wanneer je dat in Utrecht zou doen, dan wordt het wekelijkse stadblad meteen twee keer zo dik door alle overleidensberichten. Maar blijkbaar hebben ze daar niet zo veel last van. Ik heb eigenlijk ook maar 1 fietser gezien, dus of er is maar 1 fietser, of de rest is inmiddels dood, of de rest durft niet…

Aangekomen op O’Connell Street uitgestapt. Aangezien m’n hotel Off O’Connell Street lag kon dat niet al te moeilijk zijn, toch? Ik kon de genoemde zijstraat echter niet vinden op de kaart. Dus toen maar de brute-force manier geprobeerd: gewoon de straat aflopen en in elke zijweg kijken of ik het hotel kon zien. Beetje jammer alleen dat ik net de verkeerde kant opliep: achteraf had ik 50m naar links moeten lopen nadat ik uitgestapt was. Na ongeveer 1km rechtsaf gelopen te hebben heb ik het iets slimmer aangepakt door het Hotel even op te zoeken in de lonely planetde gids. Ik hoefde alleen naar nummer 54 op de kaart te gaan. Nou ja, toen dus maar weer een kilometer teruggelopen.

Het hotel waar ik nu zit is (tot nu toe) gewoon goed: ruime kamer, alles klopt en werkt, kluisje, waterkoker met supply Irish breakfast tea (en drie verschilende typen suiker, en melk), en zelfs een (wel redelijk luidruchtige) airco: Ieren zijn blijkbaar wel optimistish ingesteld (de gemiddelde temperatuur komt gedurende het hele jaar niet boven de twintig graden uit…).

Na het inchecken de stad even ingegaan, even een beetje rondgewandeld. Waar ik echt nog niet aan kan wennen is dat de hele stad vol met spookrijders zit :) Overal staan aanwijzingen op de weg om naar rechts te kijken, maar ik kan er nog niet aan wennen: ik blijf maar eerst naar links kijken. Samen met de ingeslepen gewoonte om na het naar links kijken de eerste stap te zetten (dit heb ik goed kunnen onderdrukken vandaag) is dat niet heel erg praktisch :). ‘t voelt een beetje aan als tijdens m’n eerste paar rijlessen: toen kwam er ook allerlei verkeer uit plekken die je niet verwacht.

Wat trouwens ook wel fijn is is dat ze hier tenminste een beetje doorlopen. In Barcelona haalde ik de hele tijd mensen in terwijl ik op m’n toeristentempo door de stad banjerde, hier wordt ik gewoon ingehaald zoals het hoort.

Het lopen opzich is ook nog wel een beetje raar. In Nederland loop je normaal gesproken rechts van de straat, en als je mensen inhaalt, doe je dat links (zodat de langzamere personen in de etalages kunnen blijven kIjken), maar het systeem hier heb ik nog niet kunnen ontdekken. Het zal er wel mee te maken hebben dat een gedeelte van de mensen gewend is links te rijden, en een ander gedeelte gewend is rechts te rijden. In ieder geval: ik heb op dit moment een beetje het idee dat ik de hele tijd mensen in de weg loop.

Het valt me ook op dat ik meer moeite heb met het Engels dat hier gesproken wordt. Bij Ericsson, bij het afstuderen op de UT en bij WMC heb ik in totaal zo’n 1.5 jaar voornamelijk Engels als voertaal gebruikt, maar of het nou komt omdat dat inmiddels al weer 2.5 jaar geleden is, of omdat het Ierse accent toch behoorlijk anders is, dan het niet-native Engels van Nederlanders, Pakistanen, Brazilianen, N-Ieren (hmmm..), Fransen en Argentijnen. Ik denk eigenlijk het laatste. Bij Air Lingus spreken

Ze trouwens ook nog een Gaelic, dat schiet natuurlijk al helemaal niet op… :)

Ook even geen rekening gehouden met het feit dat ze hier andere stekkers hebben (drie platte pinnen in een driehoek). Ik heb m;n Euro-stekkers er nog niet ingeprobeerd te steken, maar dat gaat vast geen success worden… Gelukkig in de badkamer we’ll een soort van Euro-stekker-stopcontact: drie gaten op een rij, en afhankelijk of je de rechter of de linker buiten pin gebruikt heb je of 110V of 220V. Dat moet een keer foutgaan natuurlijk (maar gelukkig zijn al m’n opladers/adaptors 110/230V 50/60Hz). De ‘for shaving only’ moet ik dan maar even lezen als ‘for shaving and recharching only’ :)

Vanavond een beetje rondgebladerd in m’n lonely planet guide, morgen-ochtend maar eens naar Trinity College, en het zuiden van de Liffey verkennen.