Zo nu en dan haalt iemand bij de cola fabriek het in z’n hoofd om te denken dat gewone cola niet goed genoeg meer is. Er moet dus een smaakje door. Eerst kersen, toen citroen, toen vanille, en nu dus lime.
Over Coca-Cola Vanilla heb ik ooit in de NoiZiA een stuk geschreven.
Aangezien ik zo’n iemand ben die wanneer hij door de supermarkt wandelt en iets nieuws zien, dat dan uit nieuwsgierigheid ook maar koopt (echt, ik ben de ideale consument) heb ik uiteraard dit weekend ook maar eens een fles Coca-Cola Lime gekocht.
De eerste indruk was enigzins positief: ‘t zag er uit als gewone cola, en in eerste instantie smaakte het ook als gewone cola, alleen dan met een vleugje… tsja… hoe zal ik het eens omschrijven… zuur is niet het goede woord (ik vermoed sterk dat limoen een stuk basischer is dan cola!). In ieder geval, het smaakte naar iets wat niet in cola zou moeten zitten. Maar niet sterk, overheersend, of schadelijk voor de smaak.
Wanneer je de cola laat staan, en na een half uur nog eens een slok neemt, neemt de smaak van de limoen toe. Duidelijk dus iets wat je goed koud moet drinken.
Concluderend: niet echt goor, maar ik prefereer toch de gewone, normale smaak.