De alumni-vereniging Eniac bestaat 15 jaar, en om dat te vieren is er een uitje naar Brugge georganiseerd. Hoewel Eniac 800 leden heeft was de opkomst vrij klein: slechts 15 personen.

Samen met een collega zijn we vrijdag na het werk Brugge gereden. Vanwege een vrachtwagen die 3 banen van een snelweg innam op een punt waar 5 banen naar 4 banen gingen zorgde file die ontstaat op het moment dat je opeens 80% van je wegcapaciteit mist dat we niet alleen in Nederland files hadden, maar ook nog in België. Toen we Brugge inreden reedt de auto voor ons met een Nederlands kenteken verdacht lang dezelfde route, dit zouden dan ook gewoon Eniac-leden moeten zijn; dus vertrouwen op TomTom was niet meer nodig: gewoon de Nederlandse auto volgen! 1 rondje Brugge later (ook heel subtiel het ‘Bestemming bereikt’ van TomTom negeren…. – nee, dan zouden zij ook wel gestopt zijn…) stonden we in de parkeergarage die bij het hotel gesitueerd was, en konden we al snel inchecken.

Bij het hotel wisten ze ook te vertellen waar de mensen van Eniac waren; in een cafe aan de Grote Markt. Dus 15 minuten waren we handen aan het schudden: het merendeel van de mensen was inmiddels aanwezig. Het cafe was het enige cafe zonder TV, en blijkbaar was er een belangrijke voetbalwedstrijd tussen twee plaatselijke clubs aan de gang. Ik realiseer me eigenlijk nu pas dat Club Brugge natuurlijk uit Brugge komt :) Maar goed, half Brugge zat dus voor de TV, dus we hadden het cafe vrijwel voor ons zelf. Het gezelschap was enigszins niet-lineair verdeeld: de hoeveelheid mensen die in ’97/’98 begonnen is was onevenredig groot.

Om een uur of 12 ging het cafe sluiten en gingen de meesten terug naar het hotel. Een klein groepje vond het echter wel de moeite waard om nog even het nachtleven van Brugge te ontdekken. Volgens de broer van iemand was the-place-to-be toch echt ergens in een straatje grenzend aan de Grote Markt. Uiteraard vonden we de betreffende plek meteen zonder problemen. Na lang – en ondemocratisch :) – overleg zijn we uiteindelijk in een bar terechtgekomen. Na twee biertjes hadden we het daar ook al wel gehad (al zou het er ook wel iets mee te maken gehad kunnen hebben dat onze proost op een onafhankelijk Vlaanderen niet bij iedereen in die bar in de smaak viel :)). Maar goed, 10 meter verderop was de volgende tent. Daar hebben we de rest van de avond het gezellig gehad (hoewel het herkennen (en eigenlijk het draaien ervan ook wel…) van de remix van de Baywatch Theme Song wel vrij twijfelachtig was…).

De dag erop was het weer vroeg op, want om 10:30 begon de rondleiding 1000 jaar Brugge. Soms heb je bij rondleidingen zoiets van: leuk dat je al die jaartallen en namen kent, maar die ga ik toch niet onthouden en ‘t zal me eigenlijk ook wel een worst wezen die wanneer waar gewoond heeft. Maar bij deze rondleiding werden dat soort feitjes tot het absolute minimum beperkt. Het was een heel onderhoudend verhaal met allerlei wetenswaardigheden en anekdotes. Eigenlijk de dingen waar je in een normaal Lonely Planet boekje niet achter zou komen.

Tijdens de rondleiding vielen eigenlijk twee dingen me erg op:

– De feitelijke machtsstructuur tussen Vlaanderen en Wallonie speelt daar echt volgens mij. Hier heeft volgens mij het merendeel van de mensen iets als: oh ja, als ze erbij willen komen, best; en gaat 2 seconden na die gedachtengang gewoon weer bezig met waar hij mee bezig was, onder het mom van: dat gaat toch niet gebeuren. Maar sinds dit weekend denk ik dat de kans groter is dan de gemiddelde Nederlander denkt…

– 200 jaar geleden was het nog mogelijk om arts te worden door middel van training-on-the-job. Misschien gaat het dan toch nog ooit goedkomen met de informatica als vakgebied…

Na de rondleiding ergens geluncht. Helaas was het blijkbaar niet mogelijk om een tafel van 14 te creeren (het maken van een tafel van 10 uit 3 losse tafels was wel mogelijk, dus ik snap niet helemaal het probleem van die laatste tafel ook nog 1 meter opschuiven…), terwijl er wel ruimte genoeg was. Het groepje dat de dag ervoor in Brugge uit was geweest zat gezamelijk aan 1 tafel. Hmm… groepsvorming-, tweedeling-, opsplitsings-gevaar, niet goed…

Na de lunch konden we een uur of 3 in Brugge rondhangen. Gezamenlijk werd een strijdplan op tafel gelegd: we gingen shoppen (voor schoenen ofzo). Makkelijker gezegd dan gedaan, want in het centrum van Brugge is eigenlijk geen winkel te vinden. Nou ja, tenzij je chocolade of kant wilt. Maar een zaak waar je een paar schoenen, een nieuwe broek of het nieuwste hippe telefoontje wilt kopen zul je toch duidelijk voor moeten zoeken. Uiteindelijk hebben we volgens mij de enige straat gevonden met gewone winkels (volgens Wikipedia zijn het er twee, maar dat geloof ik niet :)). Een mede-Eniac-lid kon niet bij het uitje zijn, want hij had met een paar collega’s afgesproken om…. naar Brugge te gaan. Hem opgebeld, en hij stond 400 meter verderop. Dus bij de gezondsheidsapotheek elkaar ontmoet, en even door de stad gewandeld.

Al snel kwam het idee om een toren te beklimmen om een mooi uitzicht te hebben over de stad. Zo gezegd, zo gedaan. Drie-honderd treden later stonden we bovenaan de Belfort. Aan de ene kant wel leuk, maar aan de andere kant vind ik dat soort uitzichten van bovenaf altijd zo nutteloos eigenlijk: als ik een klein van bovenaf overzicht wil hebben kan ik ook Google-Earth erbij pakken natuurlijk :)

Om kwart over 5 moesten we bij De Halve maan zijn, voor een rondleiding (en daarna een diner). Nou weet ik eigenlijk vrij weinig van bierbrouwen, en de rondleiding had de vaart er flink inzitten, dus inhoudelijk eigenlijk weinig opgeschoten, maar onderhoudend was het zeker.

Na het overheerlijke diner gingen we ergens wat drinken. Dat ergens was makkelijker gezegd dan gedaan, zoals gebruikelijk eerst 30 minuten gezocht naar een acceptabele plaats. Het is wel grappig: in zo’n groep durft niemand de beslissing te nemen om ergens te gaan zitten. Terwijl het objectief gezien allemaal natuurlijk niet zo veel uitmaakt. Met zo’n groep maak je het overal wel gezellig. Maar goed, met een steeds kleinere groep tot sluitingstijd daar gezeten, was weer erg gezellig.

De dag erna was het eigenlijk alleen een kwestie van uitslapen en weer naar huis gaan.

Al met al, een erg geslaagd weekend. Eniac (en eigenlijk vooral de organisatoren uiteraard) erg bedankt! Op naar de volgende 15 jaar.