Op de achterkant van het boek staat: ‘This will be the book’. Opgetekend door Don Norman. Nou, veel hogere verwachtingen kan je niet scheppen denk ik. En om maar meteen naar de conclusie te springen: ik heb zelf te weinig kennis van Interaction Design om het goed te kunnen beoordelen, maar de kans dan Don Norman het bij het juiste eind heeft is denk ik wel aanwezig.

Als wannabee hobby interaction designer en usability associate (of: als software engineer met een bovengemiddelde interesse in interaction design en usability) heb ik het boek met veel plezier gelezen. Ik moet er meteen bij zeggen: het eerste gedeelte wat meer dan het tweede gedeelte, maar dat ligt aan mij: Het boek is zodanig opgebouwd dat het van concreet en in het verleden tot aan abstract in de toekomst rijkt, en dat laatste gedeelte was voor mij te abstract: ik heb te weinig kennis van Interaction Design om het goed te kunnen volgen.

Het boek van 730 pagina’s is opgebouwd uit 10 hoofdstukken waarin steeds een onderwerp aan de hand van interviews met bepaalde belangrijke personen in dat gebied behandeld wordt.

Het eerste hoofdstuk is wat mij betreft ook meteen de reden om het boek te kopen: de ontwikkeling van de muis en de desktop. Het is echt heel erg leuk om te lezen hoe de muis ontstaan is. ‘The Mother of All Demos‘ is echt z’n tijd vooruit…

Het hoofdstuk erop volgend gaat eigenlijk verder op het zelfde onderwerp. De ontwikkeling van de pull-down menu, de Microsoft Mouse, MacOS komen voorbij.

Daarna komen de kleinere PC’s: laptops en PDA’s. Onder andere de GRiD Compass, een laptop die z’n tijd vooruit is, en de Palm.

Deze eerste 250 pagina’s van het boek waren voor mij echt heel interessant, daarna begon het minder te worden. Af en toe waren er nog stukken die erg leuk waren (het interview met Will Wright bijvoorbeeld), maar op het moment dat het gaat over ‘Service Ecology‘ dan wordt het mij toch een te vaag (en het feit dat Live|Work de term in hun eigenlijk glossary uitlegt zegt imho ook wel weer genoeg…) en interfaces als de Glass Engine zijn misschien over 20 jaar de gewoonste zaak van de wereld, maar voor mij op dit moment teveel afwijkend van wat ik gewend ben (maar goed, misschien ben ik daar inmiddels wel gewoon te oud voor geworden); hetzelfde geldt voor Tangible User Interfaces: leuk hoor, maar voor mij zijn 20 pagina’s daarover toch net iets te veel…

Pas in het laatste hoofdstuk kwam ik weer een beetje bij: dit hoofdstuk is een meta-hoofdstuk over het vakgebied van Interaction Design, en door dit hoofdstuk begon ik ook te snappen waarom ik de laatste 5 hoofdstukken niet begreep: het boek is opgebouwd volgens de ‘hierarchy of complexity’ binnen het vakgebied. Wat mij betreft had dit hoofdstuk de inleiding kunnen zijn (hoewel aan de andere kant: het boek ‘eenvoudig’ beginnen om niet te veel mensen af te schrikken heeft natuurlijk ook wel wat).

Wat me ook opviel is dat het boek schijnbaar voor 90% gaat over mensen die bij IDEO werken. Ik had er nog nooit van gehoord, maar ik kreeg een beetje een ons-kent-ons gevoel. Nou schijn IDEO wel een grote naam te zijn, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er ook wel andere grote bedrijven in de wereld op dit moment bezig zijn met dit onderwerp…

Wanneer je het boek bekijkt, of aanvoelt merk je: dit is een kwaliteitsproduct waar er tegenwoordig niet veel meer van zijn. Het papier is van goede kwaliteit, de illustraties zijn mooi, de opmaak en typografie is doordacht. Je merkt het gewoon aan alles: hier hebben mensen die houden van hun vak werk van gemaakt.

Eigenlijk gewoon een must-buy voor iedereen die zich enigszins interesseert voor Interaction Design, en dan moet je zelf maar bepalen of je na de eerste 250 pagina’s stopt, of dat je het volledige boek leest.