Vorige week hadden we op de zaak weer eens een uitje. Blijkbaar heb ik erg gewelddadige collega’s, want we mochten stemmen wat we gingen doen, en een meerderheid bleek voor paintballen te zijn. U weet wel: men neme een geweer en verfballetjes, en probeer uw collega te raken.

Kijk, op zich heb ik niets tegen een fps; ik heb jaren geleden met veel plezier Unreal Tournament gespeeld. Toen we met de zaak eens gingen laserquesten was dat ook een groot succes. Elkaar met laserstralen beschieten is best leuk. Maar paintballen lijkt meteen zo pijnlijk, en zo werkelijk.

Dus ik heb in eerste instantie bedankt voor de eer (ik had natuurlijk geen goed excuus, maar ik heb gewoon gemeld dat ik het niet zo zag zitten om met verfkogeltjes beschoten te worden), maar uiteindelijk heeft een collega mij om weten te praten; zo veel pijn zou het nou ook weer niet doen…

De middag ervoor nog even met een paar collega’s op de kamer de beste tactieken besproken:

Na een fuckup van TomTom (hij zei echt dat ik rechtsaf moet en daarna links aanhouden, ik heb 4 getuigen!) kwamen we ruim drie kwartier te laat aan, maar nog ruim op tijd voor het eerste potje (we hadden alleen wat onbelangrijke details als hoe het geweer werkt enzo gemist).

Een collega merkte nog even op dat ik de afgelopen 3 uur nog stiller was dan normaal. Euhm, ja… Maar goed, veel tijd om daarover nog na te denken was er gelukkig niet, het eerste potje waar wij aan meededen ging beginnen. Zwarte lintjes tegen geen lintje. Het paintballen gebeurde in een indoor hal en vanwege gestegen energieprijzen stonden alle lichten uit. Verder had je een leger-overall aan (waardoor de gevoelstemperatuur 10 graden boven de echte temperatuur van 25 graden lag) en een masker op (waardoor je al helemaal niets meer zag; laat staan of iemand een zwart lintje of geen lintje om had…). ‘Normaal’ gesproken heb je tenminste de mogelijkheid om je gamma wat op te schroeven, en heb je tenminste nog een mini-map om te bepalen waar iedereen is, en geeft je HUD wel aan of je nou je friend of foo aan het beschieten bent, maar ja, tamelijk low-tech, dat paintballen :)

Een potje duurt 10 minuten, en da’s lang zat. De eerste 8 minuten niemand gezien, en dus ook geen kogel afgeschoten, en toen opeens zag ik nog steeds helemaal niets, maar had ik opeens overal ontzettende pijn. 0.1 seconden later besef je je: ah, zo voelt het dus wanneer je geraakt wordt door zo’n kogeltje. 0.1 seconden daarna doet alleen nog maar de helft van je lichaam pijn en steek je je geweer de lucht in en loop je naar de uitgang. Leuk joh, dat paintballen…

Tweede potje was capture-the-flag. Maar dan: de vlag in de vijandige basis zien te krijgen. In eerste opzicht een onmogelijke taak. Gewoon een beetje campen rond je eigen basis en volgens mij eindigt het zo nooit. Maar goed, de praktijk blijkt anders: een teamgenoot weet de vlag wonderbaarlijk in de vijandige basis te krijgen en we winnen. Het goede nieuws is dat ik me vooral bezig gehouden heb met de defence en dus niet geraakt ben. Joepie.

Het laatste potje was weer gewoon team tegen team, maar dan met respawns. Dus wanneer je afgeschoten was moest je terug naar je basis en mocht je daarna opnieuw de duisternis in. Net zolang tot je kogels op waren. Shit! Van de 150 kogels had ik er in de laatste twee ronden ongeveer 10 verbruikt. Een snelle rekensom leverde op: euhm, genoeg voor 4 en half uur. Dat was niet helemaal de bedoeling. Ik weet nog net op tijd een groot gedeelte van m’n voorraad bij een teamgenoot te dumpen die er een stuk beter gebruik van maakt dan ik, dus dat is alvast binnen. Ik verschuil me achter een muurtje en zie 60 meter verderop het een en ander bewegen, dat vraagt om een langdurige salvo… Zo gaat het een tijdje door en m’n voorraad balletjes slinkt al aardig. Een teamgenoot weet me nog even vol in de rug te raken terwijl hij me dekking geeft, maar ja, dat kan gebeuren :) Een keer respawen, en m’n balletjes zijn al weer op. Mooi. Het vervelende is dat de uitgang aan de andere kant is, bij de basis van het andere team. Maar ja, geweer de lucht in, en duidelijk zichtbaar midden in het pad naar de uitgang lopen, dat zou toch geen probleem moeten zijn. Helaas kom ik 10 meter voor de uitgang een anonieme triggerhappy collega tegen (nee, ik wil niet eens weten wie het was…) die het nodig vindt om me vanaf twee meter afstand een paar kogels vol in m’n rechterarm te schieten.

Ik houd het in het vervolg wel gewoon bij Unreal Tournament, of een potje laserquesten…