Ik heb in de afgelopen paar jaar al verschillende RSS readers geprobeerd. Maar eigenlijk geen enkele voldoet helemaal. Gelukkig is dankzij OMPL overstappen geen enkel probleem: OMPL exporteren, nieuw programma uitzoeken, OMPL importeren, en klaar.
Omdat ook Feedreader niet helemaal 100% bevalt (het updaten gaat vij traag en niet verbose genoeg, het tellen van ongelezen items klopt niet altijd helemaal) en ik toch eens wat wil gaan testen met het synchroon houden van gelezen items op verschillende machines ben ik eergisteren overgestapt op Google Reader. Op zich wel wennen, een webbased applicatie, maar ja, aan de andere kant: in m’n dagelijks leven bouw ik niet anders en een beetje eat-your-own-dogfood is nooit weg… En als er Robert Scoble 600 blogs mee kan lezen, dan moeten mijn 83 feeds ook wel gaan lukken :)
Geheel tegen alle verwachtingen in blijkt de internetverbinding van Google iets sneller te zijn dan die van mij, dus dat betekent voor mij: niet meer wachten totdat alle feeds zijn bijgewerkt. Dat is best fijn eigenlijk.
En wat ook een coole feature is: sharing. Meteen maar m’n shared items op m’n eigen weblog neergezet, dus de laatste tien posts waarvan ik denk dat ze wel de moeite waard zijn komen automatisch op m’n weblog.