Op 1 september heb ik dus m’n auto gekregen. Na bijna vier weken tijd om eens terug te kijken.

Het eerste wat me opviel is de hoeveelheid stress in het begin: kom ik nog wel levend aan op het werk, etc. :) Nou veranderde dat al snel in ‘kom ik nog wel met een hele auto aan op het werk, etc’, en nu is die angst eigenlijk helemaal voorbij. Maar de eerste anderhalve week heb ik erg slecht geslapen: elke nacht een paar keer wakker worden, de route van/naar het werk in m’n hoofd afspelend. Daarnaast ook elke keer net voor het rijden spontaan buikpijn. Ook dat is gelukkig over. :)

En dit weekend aan de hand van foto’s ook erachter gekomen dat de krassen op de velgen niet mijn werk zijn, maar er al op zaten (helaas dus niet gemeld aan de lease-maatschappij…). Die krassen maken me eigenlijk nieteens zoveel uit zelfs al zou ik wel de veroorzaker zijn (‘t blijft toch gewoon een gebruiksvoorwerp), maar ‘t feit dat ik niet wist hoe ze veroorzaakt waren vond ik toch wel enigzins zorgwekkend (want dan weet je ook niet hoe je het moet voorkomen).

Wat ook een vreemde gewaarwording is is een auto ‘s nachts ‘gewoon’ achterlaten. Daar staat hij dan, helemaal onbeschermd in het donker. Zou er niets mee bebeuren? Zouden ze hem niet stelen? Dat vervelende gevoel is gelukkig na 2 dagen weggegaan (toen stond ie er nog, dus de kans dat ie de dag erop er ook nog staat is dan wel vrij groot, bovendien is de auto ook nog wel verzekerd, dus eigenlijk zou ‘t me niet zo veel uit moeten maken indien hij gestolen zou worden). Maar ‘t blijft wel gewoon een beetje gek.

De auto zelf is ook wel erg wennen: afgezien van de 10km in de Civic nog nooit in een benzine-auto gereden, en eigenlijk uberhaupt ook amper in benzine-auto’s meegereden, dus het feit dat je tot 5.5k rpm kan gaan voor het schakelen (en dat de automaat dat ook doet) blijft wennen (voor die tijd altijd bij 2.5k rpm opgeschakeld).

Over het geheel gezien ben ik wel blij met de beslissing die ik gemaakt heb. Het was in het begin even psychisch afzien, maar dat wist ik van tevoren (en ik realiseerde me ook dat hoe langer ik wachtte hoe erger het zou gaan worden), maar dat is inmiddels voorbij. M’n reistijd naar m’n werk is in de praktijk gehalveerd, en in de afgelopen weken ook vrij stabiel geweest (eigenlijk alleen 1x een uitschieter met 20 minuten vertraging; met de bus was de spreiding een stuk groter, wanneer je 2x je bus net mistte stond je ook 20 minuten extra te wachten). Ik had wel voor files enzo gevreesd, maar dat valt erg mee.

Oh ja, en ligt het nou aan mij of is het echt zo dat bij 10% van de Italiaanse/Franse auto’s een of meer lampen kapot zijn?